Δέντρα αλόης... - Ποιήματα Χαϊκού / Haiku και άλλα... - Άβελ-Τάσος Γκιουζέλης, "Ποιήματα των Φύλλων..."

Ποιήματα Χαϊκού / Haiku & άλλα...

Άβελ-Τάσος Γκιουζέλης, 

"Ποιήματα των Φύλλων..."

* * *

-Δέντρα αλόης-

Ποιήματα γιά τά μεσημέρια…

γιά τίς νύκτες…

γιά τίς κοιλάδες…

γιά τούς ἤχους maggiore…

γιά τούς ἤχους minore…

καί γιά τό φράγμα τοῦ ἤχου…

γιά τά ἔτη φωτός…

γιά τά ἀστέρια…

και γιά τά ὑπόστεγα…

Ποιήματα “σάν δέντρα ἀλόης

φυτεμένα ἀπ’ τόν Κύριο”(Αριθμοί 24, 6)

<>

-Ἡλιακτίδες πού παίζουν τρέχοντας-

Καθώς περπατοῦσες

στό ἤρεμο κοιμητήριο

μέ τίς ἡλιακτίδες τοῦ ἥλιου

νά τρέχουν σάν

μικρά παιδιά παντοῦ

καί νά θυμίζουν τήν Ἀνάστασι

διάβασες κάπου

μέ δάκρυα στά μάτια…

Ἡ ψυχούλα του “ζῆ μαζί μέ τό Θεό,

γιατί ὁ Κυρίαρχος τῶν πάντων

τήν ἀγάπησε”(Σοφία Σολομ. 8,3).

<>

-Nemesis-

Ὅταν θυμώνης

αἰσθάνεσαι ὅτι κάνεις

bungee jumping xωρίς σχοινί…

μακρυά ἀπό ἀνθρώπους…

πυροβολεῖς τά πουλιά

πάνω στά κλαδιά

σπάζοντάς τα…

καί τά πουλιά φεῦγουν

τραγουδώντας

στό ἑπόμενο κλαδί

τό ὁποῖο ἔγινε σφεντόνα…

ἤ boomerang…

δέν θυμᾶμαι…

γιά νά κτυπήση ἐσένα

ἤ τά πουλιά

στά ἑπόμενα κλαδιά…

“Ψάχνω γιά ἀνθρώπους

μά δέν βρίσκω οὔτε ἕνα·

καί γιά πουλιά,

μά ὅλα ἔχουν φύγει”(Ἱερεμ. 4, 25).

<>

-Πεφταστέρι…-

Πολλές φορές κάθεσαι

στά σκαλάκια τοῦ μώλου,

ἐκείνου τοῦ μικροῦ λιμανιοῦ…

καί σ’ ἀρέσει νά

κοιτᾶς τ’ ἀστέρια…

βλέπεις τά πιό κοντινά…

σάν νά κοιτᾶς ἀπ’ τό λιμάνι

τό ἀπέναντι νησί

μέ τά φωτάκια τῶν σπιτῖῶν

ν’ ἀνάβουν ἕνα ἕνα…

Ὅταν ἕνα ἀστέρι κινῆται

δέν σημαίνει ὅτι πέφτει,

δέν σβήνει, δέν χάνεται…

μπαίνει μέσ’ στήν καρδιά σου…

γιά νά σοῦ θυμίζη ἐκεῖνο

τό ἀστέρι τῆς Βηθλεέμ

πού διέσχισε τόν οὐρανό

μέ τροχιά τό

χαμόγελο τοῦ Θεοῦ…!

<>

Δεν είναι άστατη

η πολυδιάστατη 

δημιουργία του Θεού.

<>

- Τα πουλιά που πετούν ψηλά -

Τό νερό κυλάει με μουσική ἀγάπης

τό νερό συναντάει τήν λίμνη τῶν ἀναμνήσεων

ἀπό τόν Παράδεισο πού ἔχασες.

Τά λόγια τῆς καρδιᾶς σου

δέν χάνουν ποτέ τήν ἠχό της φωνής τοῦ Θεοῦ

ἡ ὁποία ψάχνει νά αγγίξη τίς πονεμένες συλλάβες,

πού έγιναν νότες.

Βγάζεις το κεφάλι σου στον εξώστη

και κοιτάς τον ουρανό,

να δεις τα πουλιά 

που πετάνε ψηλά σαν προσευχές

στο Θεό...!

<>

— Λαμπροφωνία —

Τό ἀποτέλεσμα τοῦ βαθαίνω

εἶναι μιά ὑπέροχη λαμπροφωνία

στούς ὄμορφους τριανταφυλλότοπους

τῆς καρδιάς σου

ὅπου οἱ ἀβρές,

κομψές κινήσεις τῆς προσευχῆς

χαμογελοῦν στίς βαθύχρωμες χαρτοθήκες τῆς ψυχῆς σου

καί συναντοῦν τήν ἀγάπη…

τήν ἀγάπη γιά τούς ἐχθρούς…

τήν σπάνια σάν

ἀκατέργαστo διαμάντι αὐτή ἀγάπη…

<>

-Ποίηματα για τα λουλούδια των ερήμων-

φ

Ποιήματα ζωγραφισμένα

πάνω στήν ἄμμο γιά…

τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ…

γιά τήν προσευχή…

γιά τό Σταυρό…

γιά τήν Ἀνάστασι…

γιά τήν καρδιά…

γιά τή δίεσι…

καί γιά τίς ἐρήμους…

γιά τό Θεό πού ἔγινε Παιδί

καί Σταυρώθηκε…

γιά σένα…

<>

- Δίεση -

Πάντοτε κοίταγα μέ ἀπορία

τό κουμπί μέ τή δίεσι κάτω δεξιά

στή συσκευή τοῦ τηλεφώνου…

Τί νά σημαίνει ἄραγε;…

Ποῦ νά χρησιμεύη;…

Ὅποτε ἔπιανα τό τηλέφωνο

αὐτές τίς σκέψεις ἔκανα…

Ἀλλά ποτέ δέν θέλησα

νά μάθω ποῦ χρησιμοποιεῖται…

Μ’ ἀρέσει νά μοῦ θυμίζη

τό παιχνίδι τῆς τρίλιζας…

Ἐπίσης, μου θυμίζη ἕνα παιχνίδι

πού χαράζουν στό ἔδαφος γραμμές καί

παίζουν κουτσό τραγουδώντας…

Μιά μέρα σχεδίασα μιά δίεσι

καί τή χρωμάτισα μέ μπλέ στυλό…

κι ἀπό τότε μοῦ θυμίζει τό Σταυρό…!

Θεέ μου, ὅλα Σέ θυμίζουν…!

<>

Ἀνύψωσι φθόγγου…

Ἕνα μεσημέρι μπῆκα στό

ἠλεκτρονικό λεξικό καί κοίταξα

τί σημαίνει ἡ λέξι δίεσι…

Ἀπό τότε στά πρόχειρα

χαρτάκια τοῦ μυαλό μου

σχεδιάζω μία δίεσι

καί μ’ ἕνα μισοτελειωμένο Parker

ἀργά τή ζωγραφίζω…

καί πάντα σχηματίζεται ὁ Σταυρός…

Σημάδι ἀνύψωσις φθόγγου

κατά ἕνα χρωματικό ημιτόνιο

πρός τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ…!

<>