Ω παπαρούνα - Ποιήματα Χαϊκού / Haiku και άλλα... - Άβελ-Τάσος Γκιουζέλης, "Ποιήματα των Φύλλων..."

Ποιήματα Χαϊκού / Haiku & άλλα...

Άβελ-Τάσος Γκιουζέλης, 

"Ποιήματα των Φύλλων..."

* * *

HAIKU

Ω παπαρούνα

χορεύεις περίτεχνα

μες στην άνοιξη.

<>

HAIKU

Ωραιόφυλλo

ενορχήστρωση αυγής

άνοιξη καρδιάς.

<>

DODOITSU

Αδιαμφισβήτητη

καλοσυνοστόλιστη

ροζέτα της καρδιάς σου

κομψή αγάπη.

<>

HAIKU

Μικρή μου καρδιά

ξεμαλλιασμένο παιδί

ανθοστόλισμα.

<>

HAIKU

Ένα ποίημα

για τις εύκολες στιγμές

τις φιλόστοργες.

<>

KEIRYU (7-9-8 / 9-9)

Ανθισμένο αγκάθι

ω στις χαραμάδες της καρδιάς

μάτια έμπλεα δακρύων.

Δες ο ουρανός στην ψυχή σου

διαχέεται μέσα σου.

<>

KEIRYU (7-9-8 / 9-9)

Ω μικρό χαμομήλι

ω ακαταβύθιστη χαρά

αντιγράφω την αγάπη.

Τριανταφυλλότοπος βροχής

διαχρονικό ηλιοβασίλεμα.

<>

-Ὅταν ὁ Θεός παγώνη τά δακρυά σου-

Ὅταν προσεύχεσαι

καί δακρύζεις

ἀπ’ τά δάκρυά σου ὁ Θεός

“συλλέγει τοῦ νεροῦ τίς στάλες,

ἀτμό τίς κάνει, ὀμίχλη ἤ

φτιάχνει τή βροχή”(Ἰώβ 36, 27)…!

Κάποιες ἀπ’ αὐτές,

ὅμως, τίς παγώνει…

τίς κάνει νιφάδες χιονιοῦ

μέ ὄμορφα γραμμικά

καλλιτεχνικά σχήματα

γιά νά στίς δώση

στίς δύσκολες στιγμές

τοῦ χειμῶνα τῆς ψυχῆς σου

μέσα σ’ ἕνα ὄμορφο κουτάκι

μέ κορδέλα τήν “ἀντανάκλασι”(Σοφία Σολομ. 7, 26)

τῆς ἀγάπης Του…!

<>

-Πεφταστέρι…-

Πολλές φορές κάθεσαι

στά σκαλάκια τοῦ μώλου,

ἐκείνου τοῦ μικροῦ λιμανιοῦ…

καί σ’ ἀρέσει νά

κοιτᾶς τ’ ἀστέρια…

βλέπεις τά πιό κοντινά…

σάν νά κοιτᾶς ἀπ’ τό λιμάνι

τό ἀπέναντι νησί

μέ τά φωτάκια τῶν σπιτῖῶν

ν’ ἀνάβουν ἕνα ἕνα…

Ὅταν ἕνα ἀστέρι κινῆται

δέν σημαίνει ὅτι πέφτει,

δέν σβήνει, δέν χάνεται…

μπαίνει μέσ’ στήν καρδιά σου…

γιά νά σοῦ θυμίζη ἐκεῖνο

τό ἀστέρι τῆς Βηθλεέμ

πού διέσχισε τόν οὐρανό

μέ τροχιά τό

χαμόγελο τοῦ Θεοῦ…!

<>

-Μεγαλοπρεπή βασίλισσα μέ γαλάζιο φόντο-

Στό κέντρο τῆς πόλεως

κάτω ἀπό ἕνα ἀδιάφορο ὑπόστεγο

πού κάνει πώς δέν σέ ξέρει…

ἀλλά συνεχίζει νά σέ φιλοξενῆ

γιά ὅση ὥρα θέλεις…

ἔκατσες γιά λίγα λεπτά σ’ ἕνα

μαρμάρυνο πλατύσκαλο

μιᾶς πολυκατοικίας…

γιά νά σημειώσης πρόχειρα

στό περιθώριο τῶν τελευταίων

σελίδων ἑνός βιβλίου

τρία ἀκόμη στιχάκια

γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ…

πού μέσ’ τήν καρδιά μας μοιάζει μέ

“μεγαλοπρεπή βασίλισσα”(Α΄ Ἐσδρα 4, 40)

πού γιά τίς ψυχές μας εἶναι

ὅ,τι τό γαλάζιο φόντο

τοῦ οὐρανοῦ

γιά τή γκρί πόλι…!

<>

-Στις όχθες των ποταμών-

Ποίηματα γιά τά μικρά λιμάνια…

γιά τά μικρά νησιά…

και γιά τίς λίμνες

Ποιήματα γιά τήν πολι τῆς ψυχῆς σου…

γιά τίς εὔκολες καί τίς δύσκολες στιγμές…

καί γιά τά μονοπάτια…

Ποιήματα γιά τά ἀγριολούλουδα…

γιά τούς ἀλῆτες τοῦ Θεοῦ…

και γιά τή βροχή…

γιά τά χρώματα…

γιά τίς ὄμορφες πόλεις…

καί γιά τή χαρά τοῦ Θεοῦ…

Ποιήματα “πλάι στῶν ποταμῶν τίς ὄχθες”(Αριθμοί 24, 6)…!

<>

-Graphic Arts…-

Εἶναι γραφικές οἱ στιγμές

κοντά στό Θεό…!

Ἀναμνήσεις…

προσευχές…

τυπογραφικές στιγμές σέ

πολτοποιημένα καλλιτεχνικά χαρτιά

διακοσμημένα μέ φύλλα…

ἡ ὀμορφιά συναντιέται

μέ τήν ἀσχήμια…

καί ἡ εὐωδία τῆς ὀμορφιᾶς

σάν μελάνι μέσ’ στό νερό

διαχέεται παντοῦ…

καί τό νερό πέρνει χρῶμα…

ἕνα ἀπ’ τά χρώματα τοῦ

οὐράνιου τόξου…

ἤ ὅλα μαζί…!

<>

-Τυπογραφικές στιγμές-

Τά βήματά σου μερικές φορές

μοιάζουν μέ

τυπογραφικές στιγμές

points… pt…

κάποιες φορές μοιάζουν

μέ βήματα στή σελήνη…

ἄλλες φορές εἶναι πρός τά μπρός,

μά ὑπάρχουν στιγμές πού

εἶναι πρός τά πίσω…

ἄλλες φορές πατᾶς τό forward

κι ἄλλες στιγμές

πατᾶς τό backward…

καί τό ξεχνᾶς πατημένο…

ὡσπου εὐτυχῶς τελειώνει ἡ μπαταρία…

ἤ κάποιος κλείνει τό γενικό…!

Καί ὅταν σταματάη ἡ μουσική

ἀρχίζουν νά τραγουδοῦν τά πουλιά…!

<>

— Ποτάμια πού συναντούν τή θάλασσα —

Avanti maestro!

Καί οἱ ρίζες τῶν λουλουδιῶν

μαζί μέ τήν μουσική

ἀρχίζουν νά ψάχνουν τήν ἐπιφάνεια τοῦ ἐδάφους,

μέσα σέ μιά ἀνέμελη, ἄηχη ἀνοδική πορεία,

σάν τήν ἄηχη προσευχή σου,

σάν τούς διακριτικούς παλμούς τῆς καρδιᾶς σου,

πού μόνο ἐσύ ἀκοῦς…!

Σάν τά ποτάμια πού συναντούν

ἐπιτέλους τή θάλασσα…!

<>

– Σέ αὐτή τήν παραλία πού ἀράζουν τά καράβια –

Προχωροῦσες μέ ἀβέβαιο

καί φοβισμένο βῆμα,

μιλοῦσες μέ τρεμάμενη

καί ἀβέβαιη φωνή…

Βγαίνεις καί περπατᾶς στά βότσαλα,

μετρᾶς κάθε βῆμα σου

γιά νά φτάσης ὡς ἐδῶ

σέ αὐτή τήν παραλία

τις μεγάλης πόλης

πού ἀράζουν τά καράβια

σάν μικρές προσευχές

μέσα στήν ψυχή σου,

πού ἑτοιμάζονται νά ταξιδέψουν…!

<>

- Τα πουλιά που πετούν ψηλά -

Τό νερό κυλάει με μουσική ἀγάπης

τό νερό συναντάει τήν λίμνη τῶν ἀναμνήσεων

ἀπό τόν Παράδεισο πού ἔχασες.

Τά λόγια τῆς καρδιᾶς σου

δέν χάνουν ποτέ τήν ἠχό της φωνής τοῦ Θεοῦ

ἡ ὁποία ψάχνει νά αγγίξη τίς πονεμένες συλλάβες,

πού έγιναν νότες.

Βγάζεις το κεφάλι σου στον εξώστη

και κοιτάς τον ουρανό,

να δεις τα πουλιά 

που πετάνε ψηλά σαν προσευχές

στο Θεό...!

<>

— Λαμπροφωνία —

Τό ἀποτέλεσμα τοῦ βαθαίνω

εἶναι μιά ὑπέροχη λαμπροφωνία

στούς ὄμορφους τριανταφυλλότοπους

τῆς καρδιάς σου

ὅπου οἱ ἀβρές,

κομψές κινήσεις τῆς προσευχῆς

χαμογελοῦν στίς βαθύχρωμες χαρτοθήκες τῆς ψυχῆς σου

καί συναντοῦν τήν ἀγάπη…

τήν ἀγάπη γιά τούς ἐχθρούς…

τήν σπάνια σάν

ἀκατέργαστo διαμάντι αὐτή ἀγάπη…

<>

-Ποίηματα για τα λουλούδια των ερήμων-

Ποιήματα ζωγραφισμένα

πάνω στήν ἄμμο γιά…

τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ…

γιά τήν προσευχή…

γιά τό Σταυρό…

γιά τήν Ἀνάστασι…

γιά τήν καρδιά…

γιά τή δίεσι…

καί γιά τίς ἐρήμους…

γιά τό Θεό πού ἔγινε Παιδί

καί Σταυρώθηκε…

γιά σένα…

<>

- Δίεση -

Πάντοτε κοίταγα μέ ἀπορία

τό κουμπί μέ τή δίεσι κάτω δεξιά

στή συσκευή τοῦ τηλεφώνου…

Τί νά σημαίνει ἄραγε;…

Ποῦ νά χρησιμεύη;…

Ὅποτε ἔπιανα τό τηλέφωνο

αὐτές τίς σκέψεις ἔκανα…

Ἀλλά ποτέ δέν θέλησα

νά μάθω ποῦ χρησιμοποιεῖται…

Μ’ ἀρέσει νά μοῦ θυμίζη

τό παιχνίδι τῆς τρίλιζας…

Ἐπίσης, μου θυμίζη ἕνα παιχνίδι

πού χαράζουν στό ἔδαφος γραμμές καί

παίζουν κουτσό τραγουδώντας…

Μιά μέρα σχεδίασα μιά δίεσι

καί τή χρωμάτισα μέ μπλέ στυλό…

κι ἀπό τότε μοῦ θυμίζει τό Σταυρό…!

Θεέ μου, ὅλα Σέ θυμίζουν…!

<>

Ἀνύψωσι φθόγγου…

Ἕνα μεσημέρι μπῆκα στό

ἠλεκτρονικό λεξικό καί κοίταξα

τί σημαίνει ἡ λέξι δίεσι…

Ἀπό τότε στά πρόχειρα

χαρτάκια τοῦ μυαλό μου

σχεδιάζω μία δίεσι

καί μ’ ἕνα μισοτελειωμένο Parker

ἀργά τή ζωγραφίζω…

καί πάντα σχηματίζεται ὁ Σταυρός…

Σημάδι ἀνύψωσις φθόγγου

κατά ἕνα χρωματικό ημιτόνιο

πρός τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ…!

<>