- 3 -
Ποιήματα Χαϊκού / Haiku & άλλα...
Άβελ-Τάσος Γκιουζέλης,
"Ποιήματα των Φύλλων..."
* * *
HAIKU
Ω, ξεπερνάει
ωκεανούς αγάπης
η αγάπη Σου.
<>
HAIKU ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ...
Ένα haiku
για τη χαρά του Θεού
για την αγάπη.
<>
HAIKU
Ένα ποίημα
για τους ήχους maggiore
της αγάπης Σου.
<>
Φ
HAIKU ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ...
Μικρό haiku
περπατάς στα γόνατα
σαν μικρό παιδί.
<>
Φ
HAIKU ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ...
Με την προσευχή
γονατίζει η ψυχή
στην αγάπη Σου.
<>
Φ
HAIKU ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ...
Ένα ποίημα
για την όμορφη βροχή
της ελπίδας Σου.
<>
Φ
HAIKU ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ...
Με την αγάπη
συγκίνηση σε καρδιές
ω ζωγραφίζεις.
<>
Φ
HAIKU ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΜΟΡΦΕΣ ΠΟΛΕΙΣ...
Ένα haiku
για τη γκρι πόλη
που αγάπησες.
<>
Φ
HAIKU
Διαχρονικός
ο κοασμός στη νύχτα
τραγούδια χαράς.
<>
-Στίς παλάμες τῶν χεριῶν Μου-
Ὁ Θεός μέ τήν καθαρότατη
ἀγάπη Του ἔγινε
σάν παιδί πρίν Ἐνανθρωπήση…
καί ὅπως ἕνα παιδί
ζωγραφίζη αὐτό πού ἀγαπάει
στήν παλάμη τοῦ χεριοῦ του,
ἔτσι κι ὁ Θεός
μέ παιδική ἀγάπη μᾶς πιάνει
τόν καθένα
ξεχωριστᾶ καί μᾶς λέει·
“Νά, κοίτα, Ἐγώ μέσ’ στίς παλάμες
τῶν χεριῶν Μου
σέ ζωγράφισα”(Ἡσαΐα 49, 16)…!
<>
— Ὅταν ὁ ἤλιος βασίλεψε το καταμεσήμερο... —
Ὅταν σταυρώθηκε ὁ Κύριος,
“ὁ ἥλιος βασίλεψε τό καταμεσήμερο”(Ἱερ 15, 9)
καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἀνέτειλλε
στίς καρδιές μας!
<>
— Ἀπό τόν τόπο πού βρίσκεσαι... —
“Σήκωσε τά μάτια σου
καί κοίτα ἕνα γύρο
ἀπό τόν τόπο που βρίσκεσαι,
πρός τό βορρά καί τό νότο,
πρός τήν ἀνατολή καί τή δύσι”(Γεν 13, 14)
Στῆλε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ
μέ τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ
πρός ὅλη τήν κτίσι.
<>
— Ὅταν ἔχης ἕνα Θεό πού δακρύζει... —
"Τότε ὁ Ἰησοῦς δάκρυσε" (Ιωαν. 11, 35)
Ὅταν ἔχης ἕνα Θεό πού δακρύζει...
τί ἄλλο θέλεις;
Ὅταν ἔχης ἕνα Θεό πού δακρύζει...
τί φοβάσαι;
...τά δάκρυα τοῦ Θεοῦ
φέρνουν πάντα τήν ανάστασι!
<>
– Τεντώνει την αγάπη Του –
Μ’ ἕνα ἰδιαίτερο σχέδιο
ἥ χρωματισμό
“Ὁ Κύριος πού τεντώνει
τούς οὐρανούς”(Ζαχαρία 12, 1)
τεντώνει τήν ἀγάπη Του…!
<>
Οι τεχνιτές λίμνες
για να γίνουν όμορφες
έχουν την ανάγκη του ἀνθρώπου…
Τελευταία πρόσεξα
ότι μες στην καρδιά μας
έχουμε μια τεχνιτή λίμνη
όπου Δημιουργό έχει
τον Ίδιο το Θεό
που έγινε ἀνθρωπος
για να της δώσει λίγο
απ’ τη θεϊκή ομορφιά Του…!
<>
– Γελάει… –
Ξέρω θά πῆς…
χά, χά, χά… γελάει…
κι ἕνα δάκρυ κυλάει…
γελάω ἀπό χαρά καί κλαίω
ἀπό συγκήνησι
ὅποτε διαβάζω αὐτό τό ποίημα…!
<>
– Περπατώντας στά νερά –
Νόμιζες ὅτι οἱ τεχνιτές
λίμνες δέν εἶναι ὄμορφες…
ὅτι πάνε κόντρα στή
φυσική δημιουργία τοῦ Θεοῦ…
Ὅμως, “βαθιά μέσ’ στήν
καρδιά”(Παροιμ. 22, 18)
ὑπάρχει μιά τεχνιτή λίμνη
τήν ὁποία φτιάχνουμε ἐμεῖς
καί ὁ Θεός καθημερινά
τή διασχίζει “περπατώντας
στά νερά”(Λουκ. 14, 28)…!
<>
– Λίμνες που ξεχιλίζουν από συγκίνισι –
Ὅταν ὁ Θεός περπατάη
σέ φουρτουνιασμένα νερά
τά γαληνεύει…
ἀλλα ὅποτε έρχεται «περπατώντας
πάνω στή λίμνη» (Ματθ. 14, 25) τῆς καρδιᾶς μας
τήν ἀναταράσσει…
Καί τότε αὐτή
ξεχιλίζει ἀπό συγκίνησι
κι ἐμεῖς δακρύζουμε
γιά τήν πολύ Του ἀγάπη…!
<>
-Acquerello…-
Καθώς ζωγράφιζεις τήν
ὑδατογραφία τῆς καρδιᾶς σου
ἀκοῦς τή σιωπή τοῦ Θεοῦ
νά σοῦ λέη, κάνε
“λίγο χῶρο στήν καρδιά”(Β΄ Κορ 7, 2)
γιά νά μπῆ ἡ
βαθύχρωμη ἀγάπη…!
<>
- Χαρά Χριστοῦ -
Ἄν ἡ πόρτα εἶναι κλειστή
τό δωμάτιο πέρνει δροσιά
ἀπ’ τήν καρδιά σου…!
<>
-Εdelweiss…-
Πολλά γράφθηκαν
γιά τή λίμνη
τῆς ψυχῆς μας
πού βρίσκεται ἀνάμεσα
στίς Ἑλβετικές Ἄλπεις,
στά “ὡραῖα αὐτά βουνά”(Δευτ. 3, 25)
ἐκεῖ μέσ’ στήν καρδιά μας…
πού μέ τήν προσευχή φυτρώνουν
τά ὄμορφα edelweiss…!
<>
-Δέντρα αλόης-
Ποιήματα γιά τά μεσημέρια…
γιά τίς νύκτες…
γιά τίς κοιλάδες…
γιά τούς ἤχους maggiore…
γιά τούς ἤχους minore…
καί γιά τό φράγμα τοῦ ἤχου…
γιά τά ἔτη φωτός…
γιά τά ἀστέρια…
και γιά τά ὑπόστεγα…
Ποιήματα “σάν δέντρα ἀλόης
φυτεμένα ἀπ’ τόν Κύριο”(Αριθμοί 24, 6)
<>
-Ἡλιακτίδες πού παίζουν τρέχοντας-
Καθώς περπατοῦσες
στό ἤρεμο κοιμητήριο
μέ τίς ἡλιακτίδες τοῦ ἥλιου
νά τρέχουν σάν
μικρά παιδιά παντοῦ
καί νά θυμίζουν τήν Ἀνάστασι
διάβασες κάπου
μέ δάκρυα στά μάτια…
Ἡ ψυχούλα του “ζῆ μαζί μέ τό Θεό,
γιατί ὁ Κυρίαρχος τῶν πάντων
τήν ἀγάπησε”(Σοφία Σολομ. 8,3).
<>
-Στήν κάνη τῆς ἀγάπης-
Κοίτα τί κάνει…
βάζει στήν κάνη τήν ἀγάπη
καί πατάει τήν σκανδάλη…
ὄχι γιά νά τή σκοτώση,
ἀλλά γιά νά τή
στήλη πιό μακρυά…!
<>
-Nemesis-
Ὅταν θυμώνης
αἰσθάνεσαι ὅτι κάνεις
bungee jumping xωρίς σχοινί…
μακρυά ἀπό ἀνθρώπους…
πυροβολεῖς τά πουλιά
πάνω στά κλαδιά
σπάζοντάς τα…
καί τά πουλιά φεῦγουν
τραγουδώντας
στό ἑπόμενο κλαδί
τό ὁποῖο ἔγινε σφεντόνα…
ἤ boomerang…
δέν θυμᾶμαι…
γιά νά κτυπήση ἐσένα
ἤ τά πουλιά
στά ἑπόμενα κλαδιά…
“Ψάχνω γιά ἀνθρώπους
μά δέν βρίσκω οὔτε ἕνα·
καί γιά πουλιά,
μά ὅλα ἔχουν φύγει”(Ἱερεμ. 4, 25).
<>
No comments:
Post a Comment