Νούφαρα - Ποιήματα Χαϊκού / Haiku και άλλα... - Άβελ-Τάσος Γκιουζέλης, "Ποιήματα των Φύλλων..."

Ποιήματα Χαϊκού / Haiku & άλλα...

Άβελ-Τάσος Γκιουζέλης,  

"Ποιήματα των Φύλλων..."

* * *

HAIKU (5-7-5)

Ω τα καράβια

αλλά και τα νούφαρα

δες ταξίδεύουν.

<>

KEIRYU (7-9-8 / 9-9)

Καρδιακές στιγμές

ω εγχάρακτη κομψότητα

αγκιστρωμένη χαρά.

Ω γαρίφαλλα στην καρδιά σου

ω ψηφιδογραφία ψυχής.

<>

DODOITSU

Λογιών λογιών λουλούδια

εξόρμηση ευωδιάς

σήκω πεσμένη καρδιά

θα ᾽ρθει η χαρά

<>

ΜΟΝΟΛΕΚΤΙΚΟ

Αγάπη. 

Μονογραφή. 

Λυχνία.

Υμνωδία. 

Φωτονεφέλη. 

Νούφαρο.

Ακαταβύθιστη. 

<>

AMERICAN HAIKU (3-5-3)

Νούφαρα

φεγγαρόλουστα

τρίστιχα.

<>

AMERICAN HAIKU

Προσευχές

μπλε χαμόγελα

τ᾽ Ουρανού.

<>

AMERICAN HAIKU (3-5-3)

Λιακάδα

ανθοστόλισμα

τι ωδή...!

<>

AMERICAN HAIKU (3-5-3)

Δίστιχο

μικρό ποίημα

μέσα σου.

<>

AMERICAN HAIKU (3-5-3 συλλαβές ανά στίχο)

Ημέρα

βαθυστόχαστη

στη λίμνη.

<>

AMERICAN HAIKU (3-5-3)

Xάρτινη

δακρυστόλιστη 

γόνδολα.

<>

-Νεροπηγές-

“Καθόμουν στό ἔδαφος”(Α΄ Ἔσδρα 8, 68)

τῆς καρδιᾶς μου

κι έγραφα ποιήματα

γιά τή μουσική…

γιά τή χαρά…

γιά τή συγκίνησι…

καί τή δοξολογία στό Θεό…

γιά τό Grand Canyon…

γιά τίς νεροπηγές…

για τους Προφήτες που έγραψαν για Σένα…!

<>

-Ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἄρχισαν νά προσεύχονται στό Θεό-

Ὅταν τά χρώματα

ἀντικαταστήθηκαν

μέ λέξεις σχηματίσθηκαν

οἱ πιό ὄμορφες προσευχές…

Ὅταν “οἱ ἄνθρωποι ἄρχισαν

νά προσεύχωνται στό Θεό”(Γεν 4, 26)

ἡ ἀγάπη ἔνωσε κάθε δίστιχο πού ἦταν

ἀπομονωμένο στό μίσος

καί σχηματίσθηκαν

τά πιό ὄμορφα ποιήματα…!

<>

-Hippies (Ελληνικά & Ισπανικά)-

Ὅταν οἱ hippies συναντοῦν τήν Ὀρθοδοξία,

ὁ Παράδεισος ἀνθίζει…

Flores de Cielo…

Ὅταν οἱ hippies συναντοῦν τήν Ὀρθοδοξία,

ὁ Παράδεισος γεμίζει ἀπό λουλούδια…

El Cielo se llena de flores …!

<>

-Concerto-

Κυρίες καί κύριοι, γειά σας…!

Παρακαλῶ ἡσυχία…!

Τά πουλιά ἀρχίζουν

τό δικό τους concerto

μέ maestro τό Θεό…!

Ἔτσι ἴσως κάποτε

νά εἶχες ξεκινήσει

μία σχολική σου ἔκθεσι…

ἤ ἁπλά αὐτή νά ἦταν μιά

παιδική σου σκέψι

καθώς περπατοῦσες στό δάσος…!

Τά χρόνια πέρασαν, μεγάλωσες…

τουλάχιστον μόνο σωματικά…

γιατί μέσα σου νιώθεις ἀκόμη παιδί,

σάν νά μήν πέρασε μιά μέρα…!

Ἀκόμη καί τά πουλιά

συνεχίζουν τό ἴδιο concerto

μέ maestro πάντα τό Θεό…

καί σένα ἀκόμη θεατή

στό χορτάρι ὀκλαδόν…!

<>

-Painters & strollers-

Ὑπαίθριοι ζωγράφοι

μέ θεατές τά πουλιά στά κλαδιά

καί μερικούς strollers

μέ μονόχρωμες ὀμπρέλλες

οἱ ὁποῖες ὅλες μαζί

σχηματίζουν μιά

πολύχρωμη εἰκόνα

στό γκρί τοῦ οὐρανοῦ…

μέ τό ἄρωμα τῆς βροχῆς

στήν καρδιά τοῦ περαστικοῦ…

ἀναρωτιοῦνται ἄν

“μποροῦν τά βαθιά ποτάμια”(Ἱερεμ. 18, 14)

νά πέσουν ὡς βροχή

βαθιά μέσ’ στήν καρδιά…

ἐκεῖ πού τά χρώματα

τοῦ οὐράνιου τόξου

ἀντικαθιστοῦνται μέ λέξεις

καί σχηματίζουν προσευχές…!

-Λίμνες πού γελοῦν-

Ποτέ δέν μποροῦσα

νά φανταστῶ

πώς γελοῦν οἱ λίμνες…

λίμνες πού σχηματίσθηκαν

ἀπ’ τά δάκρυά σου…!

Ποτέ δέν μποροῦσα νά φαντασθῶ

πώς ὑπάρχουν

μεταχειρισμένα δάκρυα…

δάκρυα ἀπ’ τήν ἴδια

λίμνη τῆς καρδιᾶς σου…

<>

-Comme ci comme ça-

Εἶπες νά γράψης ἕνα ποίημα

πού δέν θά σ’ ἀρέση πολύ…

πού θά σ’ ἀρέση

ἔτσι κι ἔτσι…

comme ci comme ça…

γιά νά τό πετάξης μακρυά…

μέσ’ στήν καρδιά τοῦ Θεοῦ…

γιά νά δῆς τί θά γίνη…!

Τά χρόνια πέρασαν…

καί τελικά αὐτό τό ποίημα

ὀμόρφηνε τόσο ἀπ’ τήν

ἀγάπη τοῦ Θεοῦ

καί ἔγινε τό ἀγαπημένο σου…!

<>

Do, re, mi…

Καθώς γονατιστός

ἀκούμπησες τό κεφάλι σου

στίς σιδηροδρομικές ράγες

γιά νά ἀκούσης

ἄν περνάη τό τραῖνο…

θυμήθηκες τοῦ

πενταγράμμου τῆς γραμμές…

ὅπου σέ κάθε σου βῆμα

ἀκοῦς μιά νότα

ξέρεις… do, re, mi… γελᾶς, ἔ;

fa, sol, la, si

καί πάλι ἀπ’ τήν ἀρχή…!

Ὤπ… τό τραῖνο πλησίασε…

σηκώνεσαι γρήγορα ὄρθιος

καί χαιρετᾶς τούς ἐπιβάτες…!

Εὔχεσαι κάποτε νά εἶστε

ὅλοι μαζί κοντά στό Θεό,

στήν Οὐράνια Βασιλεία Του…!

<>

-Waterpool…-

Κάποια φορά πήγα

νά κάνω βουτιά

σέ μιά waterpool δίχως νερό

καί ἄκουσα τόν φροντιστή

νά μοῦ φωνάζη ἀπό χαμηλά,

Ποῦ πᾶς, δέν βλέπεις

ὅτι εἶναι ἄδεια;

… Γιά μιά στιγμή νόμιζα

ὅτι μιλοῦσε γιά τό

κενό τῆς ψυχῆς μου…

Καί ὅταν ὅλες αὐτές

οἱ στιγμές μαζί

σχημάτισαν χρόνια…

τά χρώματα τοῦ

οὐράνιου τόξου

μετατράπηκαν σέ λέξεις

οἱ ὁποῖες γέμισαν τό κενό αὐτό

μέ τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ…!

<>

-No button…-

Εἶπα νά γράψω ἕνα ποίημα…

ἕνα ποίημα πού θά τό ἀφιερώσω

σέ ὅλους τούς

συνανθρώπους μου

μικρούς καί μεγάλους,

χωρίς εἰσαγωγικά…

κάθε ἡλικίας…

γιά ὅλες τίς στιγμές τους,

εὔκολες καί δύσκολες…

γιά τίς δύσκολες

στιγμές

πού πάτησαν forward…

πού στό δικό τους cd player

δέν ὑπάρχει backward…!

Ὑπῆρχε… ἀλλά

ξεκόλλησαν τό κουμπί…!

<>

-Κέρδισε τήν καρδιά μου-

Ἤθελα νά ἐρωτευθῶ

κι ἐρωτεύθηκα τό Χριστό…

Ξέρω ὅτι ἡ ἀγάπη μου γι’Αὐτόν

δέν εἶναι μεγάλη…

Ὅτι δέν εἶναι καθαρή…

Ὅτι εἶναι ἀναμιγμένη μέ

τίς ἁμαρτίες μου καί μέ τά

ἁμαρτωλά πάθη μου…

Ὅτι ἀκόμη ἔχω στά χείλη μου

τήν πικρή γεῦσι ἀπ’ τό

δηλητήριο τῆς ἁμαρτίας…

Ἀλλά χαίρομαι γιατί αὐτή τή φορά

ἐρωτεύθηκα τό Χριστό…!

Αὐτή τή φορά καί μιά γιά πάντα

“μέ κέρδισε ὁ Ἰησοῦς

Χριστός”(Φιλιπ. 3, 12)…!

<>

-Στούς τοίχους τῆς ψυχῆς-

Κάποιοι ζωγράφισαν στόν

τοῖχο τῆς ψυχῆς τους ὅτι

ἡ ἀθεΐα εἶναι ἐλευθερία

διότι χωρίς Θεό

ὅλα ἐπιτρέπονται…

Κάποιοι ἄλλοι ζωγράφισαν κι αὐτοι

στόν τοῖχο τῆς ψυχῆς τους graffiti

ὅτι τ’ ἀρπακτικά πουλιά

μποροῦν νά πετάξουν

“ἐλεύθερα” παντοῦ

ἀλλά τά μονοπάτια

τῶν ὄμορφων δασῶν δέν πρόκειται

ποτέ νά τά διασχίσουν…!

“Τά μονοπάτια της αὐτά

δέν τά γνωρίζουνε

τ’ ἀρπαχτικά πουλιά·

καί μάτι γερακιοῦ

δέν τά ’δε”(Ἰώβ 28, 7)

<>

-Αγριολούλουδα-

Ὅποτε ἔβλεπα ἕνα graffiti στόν τοῖχο

σκεπτόμουν “ποιοί ἀλῆτες τό ἔκαναν”…

ἀλλά δέν σκέφθηκα ποτέ

ὅτι καί τά ἀγριολούλουδα

εἶναι οἱ ἀλῆτες τοῦ Θεοῦ

πού ἀνθίζουν ἀκόμη καί τό χειμῶνα

ὅταν ἐμεῖς δέν τά βλέπουμε…

δέν σκέφθηκα ὅτι καί τά

ἀποξηραμμένα τριαντάφυλλα

κρατοῦν τήν ὀμορφιά τους

ὅλο τό χρόνο…

ὀμορφαίνοντας τό σαλόνι

τῆς καρδιᾶς μας

πού μέ τήν προσευχή

ὑποδέχεται τόν Ἴδιο τό Θεό…!

<>

-Πληγωμένα χρυσόψαρα-

Θά συναντήσης ψυχές

πού μοιάζουν

μέ πληγωμένα χρυσόψαρα

μέσα σ’ ἕνα συντριβάνι…

πού ἐνῶ προσπαθοῦν

νά ζωγραφίσουν τό

“ὅπου ἐπλεόνασε ἡ ἁμαρτία,

ὑπερεπερίσσευσε ἡ Χάρις”

ζωγράφισαν ἕνα λουλούδι

στό τοίχωμα τοῦ συντριβανιοῦ·

ἄλλο ἕνα νεανικό graffiti

ἀναζητήσεως τοῦ Θεοῦ…

ὅπου ἀντί γιά κλονάρι ἔγραψαν,

“Θυμήθηκα πώς εἶπες·

ἀναζητήστε Με”(Ψαλμοί 26, 8).

<>

Γονατίζεις για να 

προσευχηθείς και θυμάσαι 

τα λόγια του Χριστού 

που είπε να "γίνετε σαν τα παιδιά" (Ματθ. 18, 3)

Σαν τα παιδιά 

που γονατίζουν 

για να περπατήσουν. 

Έτσι κι εσύ περπάτα 

γονατιστός στην ζωή, 

προσευχόμενος. 

Και να θυμάσαι, 

ακόμη κι όταν περπατάς όρθιος, 

κράτα την ψυχή σου γονατιστή 

στα πόδια 

του Εσταυρωμένου 

κι Αναστημένου Χριστού.

<>