Ποιήματα Χαϊκού / Haiku & άλλα...
Άβελ-Τάσος Γκιουζέλης,
"Ποιήματα των Φύλλων..."
* * *
HAIKU
Μια solo φωνή
με συνoδεία ορχήστρας
η αγάπη Σου.
<>
Φ
HAIKU ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ...
Ένα ποίημα
για την όμορφη βροχή
της ελπίδας Σου.
<>
Φ
HAIKU ΓΙΑ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ...
Άφθαρτες στιγμές
που ακούς τα κύματα
θαλασσογραφείς.
<>
Φ
HAIKU ΓΙΑ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ...
Τα λουλούδια μαζί
στο έδαφος φυτρώνουν.
με τη μουσική.
<>
Φ
HAIKU ΓΙΑ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ...
Υδατογραφείς
δεκαεπτασύλλαβα
δίπλα στο κύμα.
<>
Εγερτήρια συμπαράσταση φωτοβολίας
φοινικόπτερη ἀντανάκλασι ἀβελίας.
<>
Διαχρονικό ηλιοβασίλεμα θαλασσογραφίας
ολοήμερο ὑποστύλωμα καλλιγραφίας.
<>
Φ
HAIKU
Καθημερινά
δίνεις ένα λουλούδι
στους πονεμένους.
<>
Φ
HAIKU
Άνθη μουσικής
μιας χελιδονοφωλιάς
γαλανόλευκης.
<>
Φ
HAIKU
Σκέψεις στην αυγή
do, re, mi, fa, sol, la, si
σιγοτραγουδάς.
<>
Φ
HAIKU ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ...
Μωβ ποιήματα
σαν κήποι σ᾽ ακρογιαλιά
θαλασσοτρέχουν.
<>
Φ
HAIKU ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ...
Χαμογελαστός
στο χορτάρι οκλαδόν
με ένα τρίστιχο.
<>
Φ
HAIKU ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΤΑΜΙΑ...
Σαν τα ποτάμια
που ζεστά ανταμώνουν
τη μπλε θάλασσα.
<>
Φ
HAIKU ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΜΟΡΦΕΣ ΠΟΛΕΙΣ...
Σε μια έρημο
στην Πόλη του Μεξικού
Σε συνάντησα.
<>
* * *
Φ
HAIKU
Κάθε συμπόνια
κάθε καλωσόρισμα
ένα ποίημα.
<>
Φ
HAIKU
Κάθε ποταμός
κάθε ελατόδασος
ένα ποίημα.
<>
HAIKU
Κάθε ορχήστρα
κάθε βαθυχρωμία
ένα ποίημα.
<>
HAIKU
Κάθε conserto
κάθε μαργαριτάρι
ένα ποίημα.
<>
HAIKU
Κάθε δειλινό
κάθε τρυφερότητα
ένα ποίημα.
<>
Φ
HAIKU
Θα δεις λουλούδια
στο κέντρο της πόλεως
μες στην άσφαλτο.
<>
-Μεγαλοπρεπή βασίλισσα μέ γαλάζιο φόντο-
Στό κέντρο τῆς πόλεως
κάτω ἀπό ἕνα ἀδιάφορο ὑπόστεγο
πού κάνει πώς δέν σέ ξέρει…
ἀλλά συνεχίζει νά σέ φιλοξενῆ
γιά ὅση ὥρα θέλεις…
ἔκατσες γιά λίγα λεπτά σ’ ἕνα
μαρμάρυνο πλατύσκαλο
μιᾶς πολυκατοικίας…
γιά νά σημειώσης πρόχειρα
στό περιθώριο τῶν τελευταίων
σελίδων ἑνός βιβλίου
τρία ἀκόμη στιχάκια
γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ…
πού μέσ’ τήν καρδιά μας μοιάζει μέ
“μεγαλοπρεπή βασίλισσα”(Α΄ Ἐσδρα 4, 40)
πού γιά τίς ψυχές μας εἶναι
ὅ,τι τό γαλάζιο φόντο
τοῦ οὐρανοῦ
γιά τή γκρί πόλι…!
<>
Φ
HAIKU
Ένα ποίημα
για τους ήχους maggiore
της αγάπης Σου.
<>
Φ
HAIKU
Ω, ξεπερνάει
ωκεανούς αγάπης
η αγάπη Σου.
<>
Φ
HAIKU
Μικρό ποίημα
περπατάς στα γόνατα
σαν μικρό παιδί.
<>
Φ
HAIKU
Με την προσευχή
γονατίζει η ψυχή
στην αγάπη Σου.
<>
Φ
HAIKU
Με την αγάπη
συγκίνηση σε καρδιές
ω ζωγραφίζεις.
<>
Φ
HAIKU
Ένα ποίημα
για τη γκρι πόλη
που αγάπησες.
<>
Φ
HAIKU
Διαχρονικός
ο κοασμός στη νύχτα
τραγούδια χαράς.
<>
– Γελάει… –
Ξέρω θά πῆς…
χά, χά, χά… γελάει…
κι ἕνα δάκρυ κυλάει…
γελάω ἀπό χαρά καί κλαίω
ἀπό συγκήνησι
ὅποτε διαβάζω αὐτό τό ποίημα…!
<>
-Στις όχθες των ποταμών-
Ποίηματα γιά τά μικρά λιμάνια…
γιά τά μικρά νησιά…
και γιά τίς λίμνες
Ποιήματα γιά τήν πολι τῆς ψυχῆς σου…
γιά τίς εὔκολες καί τίς δύσκολες στιγμές…
καί γιά τά μονοπάτια…
Ποιήματα γιά τά ἀγριολούλουδα…
γιά τούς ἀλῆτες τοῦ Θεοῦ…
και γιά τή βροχή…
γιά τά χρώματα…
γιά τίς ὄμορφες πόλεις…
καί γιά τή χαρά τοῦ Θεοῦ…
Ποιήματα “πλάι στῶν ποταμῶν τίς ὄχθες”(Αριθμοί 24, 6)…!
<>
-Τυπογραφικές στιγμές-
Τά βήματά σου μερικές φορές
μοιάζουν μέ
τυπογραφικές στιγμές
points… pt…
κάποιες φορές μοιάζουν
μέ βήματα στή σελήνη…
ἄλλες φορές εἶναι πρός τά μπρός,
μά ὑπάρχουν στιγμές πού
εἶναι πρός τά πίσω…
ἄλλες φορές πατᾶς τό forward
κι ἄλλες στιγμές
πατᾶς τό backward…
καί τό ξεχνᾶς πατημένο…
ὡσπου εὐτυχῶς τελειώνει ἡ μπαταρία…
ἤ κάποιος κλείνει τό γενικό…!
Καί ὅταν σταματάη ἡ μουσική
ἀρχίζουν νά τραγουδοῦν τά πουλιά…!
<>
— Ποτάμια πού συναντούν τή θάλασσα —
Avanti maestro!
Καί οἱ ρίζες τῶν λουλουδιῶν
μαζί μέ τήν μουσική
ἀρχίζουν νά ψάχνουν τήν ἐπιφάνεια τοῦ ἐδάφους,
μέσα σέ μιά ἀνέμελη, ἄηχη ἀνοδική πορεία,
σάν τήν ἄηχη προσευχή σου,
σάν τούς διακριτικούς παλμούς τῆς καρδιᾶς σου,
πού μόνο ἐσύ ἀκοῦς…!
Σάν τά ποτάμια πού συναντούν
ἐπιτέλους τή θάλασσα…!
<>
– Σέ αὐτή τήν παραλία πού ἀράζουν τά καράβια –
Προχωροῦσες μέ ἀβέβαιο
καί φοβισμένο βῆμα,
μιλοῦσες μέ τρεμάμενη
καί ἀβέβαιη φωνή…
Βγαίνεις καί περπατᾶς στά βότσαλα,
μετρᾶς κάθε βῆμα σου
γιά νά φτάσης ὡς ἐδῶ
σέ αὐτή τήν παραλία
τις μεγάλης πόλης
πού ἀράζουν τά καράβια
σάν μικρές προσευχές
μέσα στήν ψυχή σου,
πού ἑτοιμάζονται νά ταξιδέψουν…!
<>
-Λίμνες πού γελοῦν-
Ποτέ δέν μποροῦσα
νά φανταστῶ
πώς γελοῦν οἱ λίμνες…
λίμνες πού σχηματίσθηκαν
ἀπ’ τά δάκρυά σου…!
Ποτέ δέν μποροῦσα νά φαντασθῶ
πώς ὑπάρχουν
μεταχειρισμένα δάκρυα…
δάκρυα ἀπ’ τήν ἴδια
λίμνη τῆς καρδιᾶς σου…
<>
-Comme ci comme ça-
Εἶπες νά γράψης ἕνα ποίημα
πού δέν θά σ’ ἀρέση πολύ…
πού θά σ’ ἀρέση
ἔτσι κι ἔτσι…
comme ci comme ça…
γιά νά τό πετάξης μακρυά…
μέσ’ στήν καρδιά τοῦ Θεοῦ…
γιά νά δῆς τί θά γίνη…!
Τά χρόνια πέρασαν…
καί τελικά αὐτό τό ποίημα
ὀμόρφηνε τόσο ἀπ’ τήν
ἀγάπη τοῦ Θεοῦ
καί ἔγινε τό ἀγαπημένο σου…!
<>
-No button…-
Εἶπα νά γράψω ἕνα ποίημα…
ἕνα ποίημα πού θά τό ἀφιερώσω
σέ ὅλους τούς
συνανθρώπους μου
μικρούς καί μεγάλους,
χωρίς εἰσαγωγικά…
κάθε ἡλικίας…
γιά ὅλες τίς στιγμές τους,
εὔκολες καί δύσκολες…
γιά τίς δύσκολες
στιγμές
πού πάτησαν forward…
πού στό δικό τους cd player
δέν ὑπάρχει backward…!
Ὑπῆρχε… ἀλλά
ξεκόλλησαν τό κουμπί…!
<>
No comments:
Post a Comment